Πολλοί από εσάς θα έχετε ακούσει ίσως κάποιες φορές να σας λένε: «σκέψου πριν ανοίξεις το στόμα σου!» Και συνήθως αυτή η παρατήρηση σας εκνευρίζει... Θαρρείς και είχατε ανάγκη από κανένα να σας υπενθυμίσει ότι πρώτα σκεφτόμαστε και ύστερα μιλάμε! Κάθε λογικός άνθρωπος γνωρίζει ότι πρώτα κάνουμε μια σκέψη και κατόπιν στέλνουμε το σήμα για να αρθρώσουμε τις αντίστοιχες λέξεις. Και αυτό είναι αρκετό για να μας κάνει να πιστέψουμε ότι οι σκέψεις δημιούργησαν και τις πρώτες λέξεις. Ε, και ποιος σας είπε ότι εγώ θέλω να με αποκαλούν λογική;
Ας πούμε ότι είστε ένας πρωτόγονος άνθρωπος και ότι νοιώθετε... ίλιγγο για πρώτη φορά. Τρομερή εμπειρία και θέλετε αυτόματα να τη μεταδώσετε και στην κυρία Πρωτογονίδου, τη γυναίκα σας. Έτσι γυρνάτε και της λέτε: «ούγκα, μπούγκα ίλιγγος τζάμπατα μπου! (αυτό μεταφράζεται σε «πω πω γυναίκα τι ίλιγγος είναι αυτός που νοιώθω!»). Ωραία... συνεννοηθήκατε μια χαρά, δεν βρίσκετε;
Ίσως όμως εδώ να σας διαφεύγει μια μικρή λεπτομέρεια. Βλέπετε, μέχρι και τη στιγμή που ονοματίσατε τον ίλιγγο απλώς τον νοιώθατε. Δεν τον κατανοούσατε παρά μόνο τον νοιώθατε σε όλο του το μεγαλείο! Με το που δημιουργήσατε μια λέξη γι αυτόν απλά τον παγώσατε! Τον ακινητοποιήσατε προκειμένου να τον κατανοήσετε - ενδεχομένως για να μην σας τρομάζει και τόσο πολύ. Σαν επακόλουθο όλης αυτής της κατανόησης ήρθε το μυαλουδάκι σας και συνειρμικά έφτιαξε μια ολόκληρη μυθωδία γύρω από τη λέξη και το τι «πραγματικά» πάει να πει αυτή. Κρίμα, γιατί αν ήταν ο ίλιγγος που συνοδεύει το πέρασμα σε μια εναλλακτική κατάσταση συνείδησης τότε χάσατε μια χρυσή ευκαιρία. Έτσι, βλέπουμε ότι αυτό που προηγήθηκε ήταν η εμπειρία, μετά η λέξη και τέλος η σκέψη (ή κατανόηση).
Οπότε σκεφτείτε τώρα κάποιον (που μπορεί να είναι και ο ίδιος σας ο εαυτός), να θέλει να σας απομακρύνει από την εμπειρία μιας ατόφιας κατάστασης. Τον βλέπετε πως αρχίζει να φτιάχνει διάφορες άκαμπτες, παγωμένες λεξούλες - λεξούλες για όλα τα γούστα - και πώς τελικά σας τις πλασάρει με διάφορους έντεχνους τρόπους; Κατ' επέκταση αναλογιστείτε και τον πραγματικό ρόλο που παίζουν οι λέξεις Δύναμης και γιατί αυτές κρατιούνται μυστικές. Τελικά τι είναι αυτή η περιβόητη δύναμη που κρύβεται μέσα τους; Ζαλιστήκατε μήπως;
Φανταστείτε λοιπόν να έρθει μια μέρα όπου δεν θα χρειάζεται να λέμε και τόσα πολλά για να συνεννοηθούμε. Μια μέρα που η επικοινωνία θα ξεφύγει από το λεκτικό επίπεδο και θα γίνει πιο βιωματική...
ΥΓ. Όσο περισσότερο μπαίνουμε στον πειρασμό να ταΐζουμε τη λογική μας (ω, και είναι τόσο αχόρταγη!) τόσο απομακρυνόμαστε από την εκάστοτε «αλήθεια» που θέλουμε να προσεγγίσουμε.
Μαίρη Μπρούσου / oneirocosmos.gr ©
